Dat het na de Col de Turini niet de fameuse Vallee des Merveilles zou worden, daar had ik me al bij neergelegd. Veel meer sneeuw dan andere jaren dus zijn de honderden prehistorische rotsgravures nog niet zichtbaar. En is de berghut nog niet open. Je kan er al wel overnachten, maar er is geen water, geen kookgerei, geen gas of stroom,...
Maar dat ik nu helemaal in de vallei zit had ik vooraf niet gedacht. Nog maar eens die schoenen. Op de top van de Authion begaf de gerepareerde zool het volledig en die van de andere schoen was ook al een paar mm gelost.
Op lichte stadsschoentjes verder dus. Gelukkig had het Franse leger een dikke eeuw geleden mooie brede wegen aangelegd om de forten op de Authion te bevoorraden, dus dat lukte wel. In Belvedere (zo'n typisch tegen de berg geplakt arenddnestdorp) kon ik liften. Twee sympathieke chauffeurs brachten me in de mooiste bergsportwinkel die ik me nu kon voorstellen. Met een ideaal goed paar nieuwe schoenen voor mij. Opnieuw een damesmodel voor mijn maatje 40. Had ik bij Meindl eindelijk eens een herenmodel voor mijn kleine voetjes gevonden en dan laten ze me zo in de steek.
Ik kan er nog altijd niet bij dat bijna nieuwe Meindls zo snel kapot zijn. Het moet wel namaak zijn!
Ondanks heel dat zoolgedoe kon ik toch echt genieten van de tocht. Prachtig weer, schitterend uitzicht, de vele lagen militaire geschiedenis op de Authion. Maar vooral de 50 shades of springtime bij de afdaling. Hele velden krokussen en een groep gemsen in de rui op 2000 m, massa's bloemen en vlinders (en een specifiek honingachtig aroma in de lucht) op de rode rotsen een stuk lager, de eerste kersen en een ijsgekoeld drankje in de vallei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten