Van Jausiers naar St-Paul-sur-Ubaye is maar een kort stuk langs de grote weg. Maar saai, zo saai. Ik koos voor een panoramische route zo'n 500 a 800m hoger.
Het eerste stuk bleek de kapellekesweg te zijn, le circuit des chapelles. Ik koos een paar keer een doodlopend pad. Een familie van drie locals kreeg compassie met mij en legde uit waar ik op moest letten. En welke paden op de kaart in het echt niet bestaan en omgekeerd. Handig zo'n gesproken wandelkaart.
Prachtige uitzichten op de canyon van de Ubaye (op een punt 1600 m diep). En de canyon van zijn zijrivier de Parpailon kwam beter en beter in zicht. Ergens door die immense rotswand zou een pad lopen???
Na een twijfelmoment (dat werd weggewerkt met een heerlijke baguette met kaas) begon ik er toch maar aan. De gesproken wandelkaart zei dat alles OK zou zijn. En beetje bij beetje ontdekte ik het pad dat vernuftig rotsrichels en kleine beboste stukjes van de canyonwand aaneenreeg. Mooi!
Na een twijfelmoment (dat werd weggewerkt met een heerlijke baguette met kaas) begon ik er toch maar aan. De gesproken wandelkaart zei dat alles OK zou zijn. En beetje bij beetje ontdekte ik het pad dat vernuftig rotsrichels en kleine beboste stukjes van de canyonwand aaneenreeg. Mooi!
Het laatste stuk liep langs een reeks forten. Tussen 1880 en 1940 voerden Italië en Frankrijk langs de grens een soort koude oorlog waarbij het erop aankwam om steeds hoger gelegen forten met steeds zwaardere kanonnen te bouwen. Nu interessante ruïnes.
Allemaal defensief. Geen van beide landen had ooit een concreet plan om de ander aan te vallen.
Toen Mussolini in juni 1940 de opdracht gaf om Frankrijk aan te vallen (Frankrijk dat -/+ op punt stond om zich over te geven aan Duitsland) dan moest dat met een leger dat helemaal op verdediging was ingesteld, met een legerleiding die moest improviseren, waarin niemand ooit had nagedacht (laat staan er materiaal voor voorzag of soldaten voor getraind) hoe de Franse forten moesten uitgeschakeld worden. Het werd één grote flop.
Tiens - in juni 1940 was erg koud met s' nachts tot -20. Dan valt het nu reuze mee !
Allemaal defensief. Geen van beide landen had ooit een concreet plan om de ander aan te vallen.
Toen Mussolini in juni 1940 de opdracht gaf om Frankrijk aan te vallen (Frankrijk dat -/+ op punt stond om zich over te geven aan Duitsland) dan moest dat met een leger dat helemaal op verdediging was ingesteld, met een legerleiding die moest improviseren, waarin niemand ooit had nagedacht (laat staan er materiaal voor voorzag of soldaten voor getraind) hoe de Franse forten moesten uitgeschakeld worden. Het werd één grote flop.
Tiens - in juni 1940 was erg koud met s' nachts tot -20. Dan valt het nu reuze mee !
De gite van St-Paul is de eerste in de reis die behoorlijk vol zit. Wat een hectisch gedoe met 15 man aan tafel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten