De etappe van Roya naar St-Etienne de Tinèe was kort. Na de lange etappe van gisteren was een rustpauze meer dan welkom. En vooral: er moest eens gewinkeld worden en wat gites geboekt.
Het contrast tussen Roya en Auron (halfweg) is gigantisch. Roya heeft nog 6 permanente inwoners. In 1946 gingen er 20 kinderen naar de lagere school. De huizen vervallen of zijn omgebouwd tot weekendhuisjes. De akkertjes zijn nu eens niet verwilderd maar allemaal omgevormd tot hooiweide. Auron echter is een typisch Frans skistation. Hier en daar staat tussen de betonnen blokkendozen nog zo'n oude hooischuur als in Roya. In de tijd dat die schuur gebouwd werd waren beide gehuchten even groot. Voor de rest is Auron een en al bouwwoede. En een grote supermarkt, want die had ik net nodig.
De hele vooravond ging op aan bellen, stafkaarten bekijken, brainstormen met de gerant van de gite, babbel met skiërs die hier al enkele dagen alles verkennen,... Geen enkel voorstel werkt. De gites zijn nog dicht of bestaan niet meer of de passen liggen hoger dan 2400 m waar er met de verse sneeuw die iedere avond bijvalt een veel te onstabiele situatie is. Patstelling à la Gerard Vermeersch. Dju-de-dju - de Kwaremont - ie ligt open, mijnhere !
Ik maakte me mentaal al klaar voor een dagje autostop.
Zoals gewoonlijk komt de ideale oplossing vanzelf als je alles even echt loslaat. Eens ik ze zag was alles in 5 min geregeld. Ikke blij. Zó blij.
Vanaf morgen verlaten we dus de GR5 voor één van z'n vele varianten de GR56.
Ontmoeting van de dag: een vos die op een paar meter voorbijwandelde net na m'n middagsiësta.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten