Balkon

Tot een dikke 100 jaar geleden was het heel erg moeilijk om vanuit Guillestre in de Queyras te raken. De meer dan 10 km lange steil ingesleten kloof van de Guil maakte dat onmogelijk. De wegen over de passen naar Italië of naar Briançon waren veel praktischer. Of je kon het pad hoog boven de kloof nemen: le balcon du Guil. Precies dat laatste nam ik.

Een prachtige panoramaweg die wel een stuk zwaarder was dan ik dacht. Maar mooi : puinhellingen en pijnboombos afgewisseld met steile kalkwanden. Met op het hoogste punt de alpenweide van Furfande: allemaal hooischuurtjes die tot kleine vakantiehuisjes zijn omgebouwd op de prachtigste alpenwei, met aan de voet hiervan een meertje in een onwaarschijnlijke tint.

Ik moest uitkomen in Arvieux.  Dat ligt een een zijvallei. Met ook daar een panoramaweg, maar met een heel ander karakter. Kilometers lang door een heerlijk frisgroen lorkenbos. Stappen op een zacht tapijt van lorkennaaldjes.

De enige mensen die ik onderweg tegenkwam : wereldreizigers tussen projecten door. De eerste twee kwam ik op Furfande tegen. We trokken een eindje samen op. Ze waren een klein wandelinske "genre pappy et mammy" aan het doen. Ik ken heeeeel veel Vlamingen die niet in staat zijn om dat digestief trotteke van hen te doen.
De tweede was de gerant van de B&B. Een natuurfotograaf die ieder jaar 5 à 6 maand onderweg is in de meest afgelegen stukken van onze planeet.