Croix de Bonhomme - Les Contamines.
De nacht in de berghut was dik in orde, ondanks de chaos van de start van het seizoen. Tussen het sorteren van zo'n ton materiaal die de helikopter gedropt had en het repareren van allerlei winterschade vonden ze tijd genoeg voor hartelijke ontvangst, warme douche en lekker eten.
Alleen: ik had het echt koud. Zou mijn verkoudheidje van gisteren een griepje geworden zijn? In elk geval vroeg in bed met een hete thee en een pilleke en een extra warme onderbroek (anders had ik die dingen voor niks meegetorst al die weken).
En vandaag langs bij de het kerkje van Maria van de keel.
Het hielp niet echt. Zou Gorge dan toch gewoon "canyon" willen zeggen ipv "keel"?
De ontmoeting van de dag? Op een extra lus langs het prachtige Lac Jovet verraste ik een koppel herten. Ik had nooit gedacht die hier, zo ver boven de boomgrens, te kunnen spotten.
En de Mont Blanc of zijn kleinere vriendjes? Bleven de hele dag in de wolken.
Ik deed de TMB in 1997, toen was dat nog doenbaar, zonder dat het druk was. Sindsdien ga ik toch gemiddeld om de drie jaar naar Bionnassay (het dorpje). Met elke dag een lange tocht. Ik heb alles daar in de buurt minstens al 2 keer gedaan, maar het steekt mij nooit tegen. Notre Dame de la Gorge - Croix de Bonhomme en nog wat verder omhoog naar Tete Nord des Fours staat ALTIJD terug op mijn programma. De beklimming naar Col de Bonhomme , daar kan ik niet genoeg van krijgen: de uitzichten onderweg, en boven, naar de vallei, naar Les Lacs Jovet, het bezorgt mij altijd weer rillingen. Intussen moet er veel veranderd zijn in de Refuge de la Croix du Bonhomme, want in 97 zagen wij tussen Refuge La Balme (niet die waar jij verbleef, die ken ik ook, maar die welke je passeerde tijdens de afdaling naar Les Contamines) en Croix de Bonhomme geen steek, door mist en regen. En geen zon was toen geen warm water. Een zeer gezellige refuge. We hebben daar goed gegeten (calorierijke goulash), en gekaart en vooral veel gelachen. Ook 's nachts telkens iemand moest opstaan en er door de rugzakken geen plaats was om te stappen tussen de stapelbedden in onze dortoir.
BeantwoordenVerwijderenDit jaar, 2 weken terug, wou ik i.p.v op Tete Nord des Fours terug te keren, verder stappen naar Col d'Enclave, en dan de afdaling maken naar Les Lacs Jovet. Naar verluidt een vrij moeilijke afdaling, want zeer steil en grote vlakten met een dikke laag losse stenen. Geen gevaar om in een ravijn te storten, maar toch wel gevaar om gewoon te vallen. Boven op Tete Nord des Fours kregen mijn 2 wandelgezellen met heel jonge kinderen (ze zijn veel en veel jonger dan ik, zoon en dochter van vrienden die ook mee waren maar stilaan de zware tochten links laten liggen en op de kleinkinderen passen ) een schrik te pakken toen ze het parcours in de verte zagen, en dachten aan hun kinderen (eentje van amper 2 maanden), en zagen het niet zitten. Alleen wou ik het risico niet nemen. Chapeau dat jij dat allemaal alleen doet. Ik ben "maar" een wandelaar, zonder technische kennis van tools in de bergen. Meer dan een beetje scrambling doe ik niet. Er zijn gelukkig méér dan genoeg bergtochten waar alleen mijn voeten en benen het werk moeten doen, samen met toch wel een zeer degelijke fysiek.
By the way: het kerkje van Notre Dame de la Gorge heeft je natuurlijk niet geholpen: de échte (piepkleine) kapel staat 400m langs het pad stroomopwaarts langs de rechtse kant van de rivier als je stroomopwaarts kijkt. Jij bent langs de andere kant afgedaald.
Daar staat dus een 10 tal meter loodrecht boven het riviertje een Mariabeeld, en enkele meters hoger (bereikbaar via een trap) een kapel waar geen 5 personen samen in kunnen. De échte Notre Dame de la Gorge.